Nasu Abdulaziz er eins og hver annar ungur maður í Nígeríu. Hann er mikill fótbolta­áhuga­maður og hefur gaman af hjól­reiðum. En aðstæður hans eru einnig óvenju­legar þar sem hann berst fyrir rétti sínum til heim­ilis.

Nasu er 23 ára og hefði átt að vera að njóta lífsins en þess í stað komu vopn­aðir  menn með jarð­ýtur fyrir­vara­laust inn í hverfið hans, Otodo Gbame, í stór­borg­inni Lagos í Nígeríu. Að tilskipun stjórn­valda voru heimili hins  gamal­gróna samfé­lags þar eyði­lögð, hús voru brennd og rifin, byssu­skotum hleypt af og lífs­við­ur­væri íbúanna lagt í rúst.

Árið 2017, kvöldið áður en síðustu brott­flutn­ing­arnir áttu sér stað, skutu ofbeld­is­menn Nasu í hand­legginn. Daginn eftir réðst sérsveit Lagos enn á ný inn í samfé­lagið, hleypti af byssu­skotum og beitti tára­gasi. Í ringul­reið­inni flúðu íbúarnir skelf­ingu lostnir og sumir stukku út í nærliggj­andi lón og drukknuðu. Talið er að níu manns hafi látið lífið og 15 er enn saknað.

Á endanum urðu 30 þúsund manns heim­il­is­lausir og neyddust til að búa í bátum, undir brúm eða hjá vinum og ættingjum. Nasu missti heimili sitt en hann heldur enn í vonina. Hann hefur gengið til liðs við Bandalag fátækra­hverfa og óform­legra byggða í Nígeríu, fjölda­hreyf­ingu fólks sem leggur allt í sölurnar til að tryggja réttinn til heim­ilis.